پیشنهاد قدیر حبیب و عظیم بابک درباره انسجام نوین

Qadir Habib داکتر گرامی، گرچه شب نا وقت و فشار خون بنده هم طغیان کرده ولی چون مشخصاً هدایت تان متوجه من است، به احترام شما و دوستان و حزب مردم، بسیار فشرده به عرض میرسانم که در این خصوص من به قدر توان نا چیزم و با جمع و تفریق تجربه های مشترک ما ، به این باور رسبده ام که ما تا کنون ـ البته از سر ناگزیری ـ اسب را از دُم قیزه کرده ایم. در گذشته ها رسم بر این بود که نخست یک کسی یا کسانی توغ را در جایی فرو میکردند و با خلوص نیت تمام میفرمودند که رفقا به دور این بیرق جمع شوید چرا که راه نجات مردم از همین راسته میگذرد.آن وقتها جز این، طریقی نبود. یعنی نخست رهبری سر بلند میکرد و باز صف ساخته میشد. دلیلش هم این بود که تجربۀ ذهنی و چندتا از تیوریهای معطوف به مبارزۀ سیاسی متشکل ، به نخبه گان جامعه منحصر بود. سایر روشنفکران و تقریباً همه مردم ، به دلایل زیادی از چند و چون چنین آموزه ها بیخبر بودند. امروز پس از نزدیک به نیم قرن مبارزه و آزمون عسل و حنظل پیروزی و شکست ، ما دیگر آن صف نا آگاه دیروزین نیستیم. امروز ضرورتاً باید صف بنیاد وتهداب سازمان را تشکیل بدهد. به عبارت روشنتر، سازمان سیاسی برای دست یافتن به خودشناسی و برای آگاهی از توان رزمی خود در مبارزه علیه عوامل عقبمانی و سکون، صف را در نهادهای تخصصی به شناخت درآورد. حلقۀ رهبری باید از میان صف و با معیارهای علمی انتخاب گردد . نهادهای تخصصی نماینده گان خود را با معیار دانش علمی انتخاب میکند نه بر اساس قومیت ، زبان و یا تعلقات سیاسی و مقامهایی که دیروز داشتند. از جمعآمد این نماینده گان حلقۀ رهبری شکل میگیرد و کلانتر سازمان از میان این جمع برگزیده میشود. چنین حلقۀ انتخابی ، متشکل از نماینده گان همه عرصه های دانش معاصر خواهد بود که در مقایسه با رهبریهای کنونی هم با استحقاق و عادلانه برگزیده شده اند و هم نسبت به مسایل محیط و جامعه دید روشن علمی خواهند داشت. من و شما اگر در انتخاب کلانتر سازمان نقشی نداشته باشیم چگونه مدعی خواهیم بود که رهبر انتخابیست . و اگر گفته شود که انتخاب ما از طریق انتخاب نماینده گان برای کنگره صورت میگیرد ، نماینده گان کنگره را با کدام معیار انتخاب میکنیم ؟ تا کنون معیار ما برای انتخاب نماینده و در نهایت برای انتخاب رهبر، بسیار سلیقه یی بوده است. انتخاب خلقی ، خلقیست، انتخاب پرچمی هم پرچمی و باز کاش همین دو جناح میبود. امروز بیست چهرۀ درخشان دیگر هم بر شمار نخبه گان افزوده شده است. با این معیارها حزب سراسری ساخته نمیشود. این شیوۀ انتخاب دیگر دیموکراتیک نیست. دیموکراسی در انتخاب هنگامی تأمین شده میتواند که انتخاب برای انتخاب کننده سهل باشد، بالاتر از عواطف و تمایلات مردود قومی و زبانی و سمتی و سلیقه یی ، معیار انتخاب باید با وظایف نماینده همسویی داشته باشد. یک نظامی باید از صافی مسلک و با معیار هموندان مسلکی انتخاب شود. همچنان یک اقتصاد دان و یک جامعه شناس ووو. برنامۀ که از سوی چنین یک حلقۀ رهبری طرح میشود ، یقیناً مورد تأیید افراد دانشمند و نهاد های علمی جامعه قرار میگیرد. ما باید به عظیمترین نیروی علمی و سازندۀ جامعه رو بیاوریم . این نیرو ی علمی و روبه رشد جامعه جوانان اند که به هیچ صورت دیگر با ما نیستند. دیگر اصلاً هیچ فردی جز همین نسل روبه زوال پیر و فرسوده که ما استیم ،به طرحها و به شعارهای واهی و کلیگوییهای بی بنیاد ما اعتنایی ندارند. ما تا هنوز دنبال رفقا از این کوچه به آن کوچه و از این سازمان به آن سازمان سر گردانیم. یعنی شاید میپنداریم که اگر حزب واحد میسازیم یا حزب سراسری باید از همین رفقا ساخته شود. گوییا که نه پیری و مرگ در قفاست و نه سل و سرطانی. خلاصۀ کلام این که من فکر میکنم ما از طریق ایجاد نهادهای تخصصی به یک برنامۀ علماً تنظیم شده دست مییابیم و از طریق ارایۀ چنین برنامه ، زمینه را برای انتخاب مردم بین برنامۀ خود و دولت بر سر اقتدار مهیا میسازیم. تنها چنین برنامۀ علمی میتواند که دولت مافیایی بدون برنامۀ منطبق با وضعیت را به چالش بکشد. سازمانی که از طرح برنامه های قابل انطباق با اوضاع جاری وطن عاجز آید، ولو شمشیر دو دم به کف داشته باشد، غیر سیاسیت چرا که از ارایۀ برنامۀ بدیل برای دولت موجود کوتاه آمده است. البته فراموش نکنیم که برای چنین سازمانها ـ اگر قوی باشند ـ راه معامله با قدرت حاکم باز است ولی در هر حال یک نیروی امر بر وزیر فرمان باقی خواهد ماند.

Fawad Pamiry-Ayenah احسنت !


Ali Rostami نظر عالی است.

Azim Babak چنین بحثها سازنده و رهگشا است ، نه اینکه هله ببین که از وزارت عدلیه جواز سیر گرفتیم.

Qadir Habib بابک گرامی، نمیدانم که ما و شما برویم یا باشیم ؟

Azim Babak نه ، جناب قدیر حبیب!ما و شما میمانیم.ما را تاریخ تا پایان زنده گی جواز فعالیت داده است.ازین جواز های رسمی قبلا هم نداشتیم اما گپ ما وشما تا انقلاب جهانی کشید.
من راه دیگر جز انسجام تازه در اروپا و روسیه نمی بینم. با تایید طرح حرفه یی شما میخواهم طرح واحد های اولیه را در شهر های مربوط اضافه کنم. بدین معنا که: برای همه روشنگران محل زیست خود و یا شهر بزرگ خود مانند فرانکفورت و مونیخ باید واحد های اولیه را ایجاد کنیم.در غیر آن ، هما ن حرف شما درست است که ما برویم یا باشیم.


داکتر حمیدالله مفید جناب حبیب صاحب گرامی! پاسخ مطمین، سنگین ورنگین شما ،راه های نا هموار شگردهای سیاسی جنبش چپ ودموکراتیک را، یاری، یارانه یی خواهد داد. ای کاش !حزب مردم ،پیش از آنکه آب سیاسی را دقیق می سنجید ، موزه ی تشکیلاتی را از پا می کشید. سپاسگزارم از اندیشه های ناب تان، آرزو دارم وامید وارم که دیدگاه شما در مورد، کارآزموده گان ونخبه گان سیاسی که در این جستار چهره می نمایاند ، رهنمای خوب برای رهبران حزب مردم افغانستان شود.در ضمن ، فراموش نباید کرد که نسل جوان فراموش شده را باید بیار ساخت ، با چی امکاناتی؟ بیاید تا در این مورد بیاندیشیم؟؟؟؟؟؟؟

Zuber Sherzad سلام من نثار فرد فرد شما عزیزان باد. من نظریات شما عزیزان را ګرفتم ودقت کردم نقد به نوشته وتبصره شما عزیزان نیست وانرا نقد حساب نکنید فقط دیدګاه شخصی من است زیرا حال احتیاط میکنم وهراس دارم نشود نظریات شخصی من را نظریات سازمان که من به ان مربوط هستم یعنی نظریات حزب مردم حساب نکنید. وحال میپردازم انچه به مفاد ترقیخواهان است باید انرا جستجوکرد. یک حرف رفیق قدیر حبیب کاملآ درست است وحقیقت است که مشکلات در احزاب مترقی در رهبری و کرسی ریاست دیده شد یګانه رهبر که زنده ماند او زنده یاد کارمل بوده. روزی با بریالی زنده یاد نشسته بودم همین سوال را مطرح کردم که صفوف همیشه قربانی رهبران شده چه میتوانیم که دیګر صفوف فدای روسای احزاب نشود. ان اسان اګاه برای اولین بار که برای ایجاد یک سازمان فراګیر عزم کرد ودر اولین جلسه رفقا نور احمد نور، اسدالله کشتمند، ادینه سنګین، نجم الدین کاویانی نورالحق علومی،وچند رفیق دیګر به ګمان اغلب رفیق توده یی نیز بوده ولی انها نرسیده بود برایم یک طرحه شریفانه معقول و بجا که ناشی از خرد ودانش ان عزیز بود ونظریات عالی داشت. چنین ګفت رفیق زبیر سوال شما دقیق وبجا است یګانه راهی نجات از این بدبختی ها ان هم در جوامع سنتی اینست که یک شخص در مقام یک حزب که دوره ان مشخص نباشد تعین نشود وتکیه به مقام کا ملآ اشتباه وفاجعه بار است وافزود که ما شاهد همه چیز بوده ایم. در برابر ان طرح بار دیګر سوال کردم و ګفتم پس چطور میتوان به این فا جعه خاتمه داد. ان عزیز ګفت نام یک سیاست مدار ایتالیایی راګرفت واز ان نقل قول کرد. که حال نام ان سیاست مدار فراموش من شده. که اتکا به مقام دوامدار انسانهای شریف را به دیکتاتور مبدل میسازد ونام چند ریس جمهور ورهبرانا حزاب را ګرفت. بار دیګر ګفتم بری جان اګر یک حزب را یک شورا رهبری کند وریس ان بخاطر پیشبرد جلسه شش ماه ویا یک ساله بخاطر پیش برد امورات حزبی از اعضای ان شورا تعین شود بهتر نخواهد بود. که ان زنده یاد برایم ګفت : میخواستم همین اصل را برایت توضیع دهم که خودت ګفتی وافزود تصمیم دارم وداشتم با رفقا قبل از ایجاد نهضت رفقا را به این اصل شریفانه وانسانی متعقد سازم که ممبعد پیغمبر هم باشداضافه از دوسال حق ندارد که حزب را رهبری کند وریس باید از اعضای همین شورا که شما رفیق زبیر ګفتید باشد . ان زنده یاد ګفت راه نجات از نا بودی احزاب در افغانستان رهبری یک حزب توسط یک شورا ۳ - ۵ نفر باشد بهتر است وجلو فاجعه، انشعابابات، جاه طلبی، خود محوری، دیکتا توری واستبداد را خواهد ګرفت. که واقعآ درست ګفت.
رفقای ګرامی چندین سال حتی تا لحظه مرګ به ان عزیز ودر کنار ان عزیز بودم ای کاش حرف انرا عملی میساختیم ما هیچ مشکل نداشتیم. بیایید ارزو ان عزیز را عملی سازیم ونظریات ان را احترام بګذاریم. شادباشید