الرئيسية
صدایت را می شنوم
صدای پای آشنا از کرانه های دور،این صدا درسالهای گرم وداغ مبازره و بعددردوران حاکمیت را،همیشه میشنیدم.ولی خیلی آهسته.زیرا از کسانی که در راس قدرت حزبی قرار داشتند وامروزهم درهرم قدرت شورای اروپایی وشورای مرکزی ح.م.ا.قرار دارند می ترسیدیم تهدید میشیدم که اگر بلند حرف بزنی ازحزب اخراج واز کار دولتی هم دستت گرفته میشود واگر اصلاح نشدی زندان خو است .حالا یک تفاوت وجودداردکه ما صدای یکدیگر را رسا وبدون ترس میشنویم.این ازخیرات سراین سایت است.
مطلبی را که میخواستم با صدای بلند بگویم اینست که ایا وقت ان نرسیده که از محترم مزدک واغای سلیمان لایق تشکر کنیم که دروازه توبه وعفو تقصیرات را بروی دیگران باز کردند.قبول کنیم که این دروازه بوسیله فشار شما صفوف ویا آب شدن یخ های منجمد مغز شان باشد.به هرحال انرا قبول داریم ولی هرگز نمی بخشیم.
حرف دیگرم اینست که،چرا همقطاران انها که ماشاءالله تعداد شان زیاد است وسن شان ازسرحد تقاعداجباری هم گذشته وگذشت زمان هم برروان وعقل شان ووضع صحی شان تاثیر ناگوار کرده است که اثرات ناشایسته وخرابکارانه شان طور مثال در تصمیم گیری وحدت حزب متحد ملی ونهضت فراگیر،ائتلاف ها،نشست ها وسرانجام درکنگره وپلینوم 21ثور ح.م.ا. که بحران افرین شد وفعلا حزب را عملا به دو پارچه تقسیم کرده وچندین ساله ریاضت وعبادت حزبی (خواه راستین ویا دروغین)را خدشه دار وحتی برباد داده وجالب انکه هنوز هم خودرا مارشال فهیم ومارشال شاه ولی خان قهرمان وفاتح میدانند.کاش یک کمی وجدان سالم میداشتند،رفقا را جمع میکردند از اعمال گذشته ندامت کشیده ومعذرت میخواستند،خیربود اگر چند کلمه که مناسب حال شان نیست نثار شان میشد ولی مهم این بود که هم غازی میشدند وهم صحیح وسلامت بخانه تشریف می بردند،جای نماز هموار میکردند،پنج وقت نماز ادا واز خدای مهربان طلب عفو تقصیرات کبیره وصغیره شده وباقی مانده عمر عزیز را به شرمساری وذلت سپری میکردند.تاباشد اگر لطف پروردگار نصیب شان گردیده شامل رفته گان فردوس برین شوند(چه میدانم). این بود صدای صفوف،که خالصانه تقدیم شد.نه شود که ناوقت گردد.
ص.ب
صدای پای آشنا از کرانه های دور،این صدا درسالهای گرم وداغ مبازره و بعددردوران حاکمیت را،همیشه میشنیدم.ولی خیلی آهسته.زیرا از کسانی که در راس قدرت حزبی قرار داشتند وامروزهم درهرم قدرت شورای اروپایی وشورای مرکزی ح.م.ا.قرار دارند می ترسیدیم تهدید میشیدم که اگر بلند حرف بزنی ازحزب اخراج واز کار دولتی هم دستت گرفته میشود واگر اصلاح نشدی زندان خو است .حالا یک تفاوت وجودداردکه ما صدای یکدیگر را رسا وبدون ترس میشنویم.این ازخیرات سراین سایت است.
مطلبی را که میخواستم با صدای بلند بگویم اینست که ایا وقت ان نرسیده که از محترم مزدک واغای سلیمان لایق تشکر کنیم که دروازه توبه وعفو تقصیرات را بروی دیگران باز کردند.قبول کنیم که این دروازه بوسیله فشار شما صفوف ویا آب شدن یخ های منجمد مغز شان باشد.به هرحال انرا قبول داریم ولی هرگز نمی بخشیم.
حرف دیگرم اینست که،چرا همقطاران انها که ماشاءالله تعداد شان زیاد است وسن شان ازسرحد تقاعداجباری هم گذشته وگذشت زمان هم برروان وعقل شان ووضع صحی شان تاثیر ناگوار کرده است که اثرات ناشایسته وخرابکارانه شان طور مثال در تصمیم گیری وحدت حزب متحد ملی ونهضت فراگیر،ائتلاف ها،نشست ها وسرانجام درکنگره وپلینوم 21ثور ح.م.ا. که بحران افرین شد وفعلا حزب را عملا به دو پارچه تقسیم کرده وچندین ساله ریاضت وعبادت حزبی (خواه راستین ویا دروغین)را خدشه دار وحتی برباد داده وجالب انکه هنوز هم خودرا مارشال فهیم ومارشال شاه ولی خان قهرمان وفاتح میدانند.کاش یک کمی وجدان سالم میداشتند،رفقا را جمع میکردند از اعمال گذشته ندامت کشیده ومعذرت میخواستند،خیربود اگر چند کلمه که مناسب حال شان نیست نثار شان میشد ولی مهم این بود که هم غازی میشدند وهم صحیح وسلامت بخانه تشریف می بردند،جای نماز هموار میکردند،پنج وقت نماز ادا واز خدای مهربان طلب عفو تقصیرات کبیره وصغیره شده وباقی مانده عمر عزیز را به شرمساری وذلت سپری میکردند.تاباشد اگر لطف پروردگار نصیب شان گردیده شامل رفته گان فردوس برین شوند(چه میدانم). این بود صدای صفوف،که خالصانه تقدیم شد.نه شود که ناوقت گردد.
ص.ب
لا يوجد حالياً أي تعليق